Ay'a Burun Kıvıran Güneş Şiiri - Hikmet ...

Ay’a burun kıvıran güneş,
Gözyaşlarını kurutuyor bulutların,

Kendi etrafında dönen sonsuzluk,
İçinde direnci kırılan çığlığı,
Atıyor kendi alevinde yanan ateş içine,

Kara cahil karanlık,
Minnet altında kalan uzaklığın,
Kara gömleğini çıkarmıyor üzerinden,

Işığı göz hapsine alamayan derinlik,
Kötülüğün çevresinden uzak Ay’ı
Sokuyor zamanın kıyamet savaşına,

Karanlığın ikili karakteri,
Mübadelesine katılıyor güneşle Ay’ın,

Bakımını karanlığa yaptıran gece,
Yağmurun gözlerinden dökülen damlaları,
Bırakıyor yüzü karanlığa dönük yıldızlara,

Hayatı sona eren sessizlik,
Geceyi kendi rengine alan gerçeğin içinde,
Sınıf mücadelesini yapan yalnızlığın,
Oluyor yoldaşı,

Kendi damlalarıyla yarışan yağmur,
Yıkıyor kör gözlerinde mola veren zamanın ellerini,

Ezeli belli olmayan sonsuzluk,
Ebedi tepede kalmak isteyen karanlığın,
Sonu oluyor,

Kendine nazik olmayan gece,
Bir geçmiş uğruna akışından koparılan yalnızlığı,
Kendinden uzak yalnızlığına itiyor,

Güneş neden burun kıvırıyor Ay’a,
Kafese girmiş iken yalnızlık,