Avutulan Ferda Şiiri - Yıldırım Çambel

Hep derdim bu ihtirasın kurbanları
gül kokusuna aşina mıdır acaba
kar tanesinde gizlenen keramete
hangi gönül hissiz kalabilir ki
tesettürsüz nakşedilen düşüncelerin
dibindeki lekeyi kan temizler mi
deseler de bana bir leyla tutkunu
ben çöllerin dilinden anlarım
toprağa meyillidir benim aşkım
bu halimdir topraktan geldiğime kanıtım
..
canımla sıktım aşkın damarını
katmerli vuruşlardan kalkmak için
ısırılan dudaklardan emdim çileyi
alnımdaki yazıyı okuyabilmek için
..
istiharesine yatıyorum çırpınan sevdanın
Ruhunu alkışlıyorum avutulan ferdanın
..
bu sularda selamın feyzine dalıyorum
kalbimi tatlı bir ürpertiye salıyorum