Avutsam kendimi Şiiri - Hatice Ak

gene tek başınayım yalnızlığımın kuytularında
duygularım kürek mahkûmu, firari uykularım
dalgalar, acımasızca kıyılarımı dövüyor
yakamozlar küsmüş, dinlemiyorlar beni
yüreğimi hapsetmiş mor gecenin fanusu
yaktıkça yakıyor benliğimi

—..yokluğun deli poyrazlar gibi esip duruyor içimde,
değdiği her yeri kanatıyor..-

uzaktan gölgen beliriyor, bir veda türküsü eşliğinde
yağmur sonraları ağaç dallarında kalan son damla gibi
ve özlemi düşüyor bir şeylerin üzerime
İliklerime kadar üşüyor-üşüyorum

ne bela şeymiş bu yalnızlık fırtınası denen
yıldız ve ay damlalarından kopardığı çiçeklerin/
çığlıklarını duydukça içim ürperiyor, buz tutuyor ellerim

-...sonra korkuyla sevmek arası bir duyguyla
zihnimde sakladığım sesinin tınısına
sımsıkı sarılıyor-sarsılıyorum...-

işte gene hüzün çağlıyorum akrep aynı yeri vuruyor
yelkovan başına buyruk, karanlıklara tutsak hayallerim
sevda şarkıları, aynaların yüzüne çarparak kırılırken
bin bir parçaya bölünüyor umutlarım, toplayamıyorum

dudaklarına dokunmak istiyorum parmak uçlarımla
nefesin nefesimde, sıcaklığını hissetmek isterken
bütün düşlerim kopartılıp alınıyor, yüreğimden
engel olamıyorum

—..gece böylece sona ererken, tan yeri ağarıyor
kızıl ve kızgın güneş doğarken, ay kararıyor
umutlarımla birlikte yıldızlar kayboluyor..-

hani olmaz ya
biraz daha kalsa hayalin benimle diyorum
yalnızlık serenat yaparken, hemen terk etmese beni
otursak yan yana ve birlikte izlesek günün doğumunu
uykusuz geçen geceden kalma yorgunluğuma yenilsem

başım göğsüne düşse, saçlarımı okşasan
öylece akıp gitsek sonsuzluğa
sahile vuran dalgaların nağmeleri eşliğinde

-...senede tek bir gün olsa bile, avutsam kendimi
senin hayalinle süslediğim umutlarımın beşiğinde...-

27.09.2010