Avukatlar Barosu Şiiri - Saliha Öcal

Elinde bebek arabasıyla girdi içeri.
İçinde bir yaşlarında gamzeli erkek çocuğu.
Gencecik anne başı eğik kaçırıyordu gözlerini.
Ağlıyordu içine içine ciğerine...
Göz göze gelmek istiyordum ama nafile.
Hiçbir şekilde bakmadı etrafa kaldırmadı başını.
Sadece görevlilerle konuşuyordu tek kelime.
Fırtınalar kopuyordu içinde.
Yıkılıyordu üst üste dizdiği tuğlalar...
Kaçırma gözlerini benden,okuyorum tüm sayfalarını.
Açık kalmış kitabin savruluyor ileri geri...
Çocuğun emniyet kemerini açtı, uzattım ellerimi
Eliyle dur dedi bana,ötede baktım ona.
Merdivenlerden indi tuttum bebek arabasını indirdik beraberce aşağı.
Baktı bana gözleri dolu tam teşekkür edecekti açıldı göz pinarlarinin kapağı.
Karşılık verdim ben de ayni şekilde göz pinarlarimla.
Burası avukatlar barosu, ben Pınar ...dedi.
Oğlumsa Murat.
Başka merak ettiğin bir şey var mı?
Evet,var.
Neden verdin bu bilgileri bana?
Bir gün beni bul diye.
Anlatacaklarım o vakit ibaret olacak bir hikâyeden.
Şuan anlatamam sana henüz yazıyorum hikâyeyi.

16.02.2025 Van/Edremit.