Çıkmazları girdap
İşlemez sokakları dargın
Çalışmaz saatleri birbirine bozuk çalan küslerle
Göçetmiş gitmiş kesik biletler arkasından
Bir insan draması şu orta ebeliği hep ceza yüklü eza tiyatro
Tutsalar her yeri ecza dolabı yapsalar çare dediğin kendi yaralı
Acına acına kül benzini geçmiş toplumun rengi
Değişmiş dengesi kip gibi torlanıp toplanan bozuğa
Dönüyorum
Dolaşıyorum
Bakıyor ediyor
Ve sonra görüyorum ki..
Kendi dağınıklığım insan olarak
Ne güzel etmişimde buluşuyorum
İyi ki de kalbi kafası kilitlenmemiş
Kalbimin avcunda insan olarak kaldığımı..
Seyfi Karaca............Mayıs / 11
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 12.5.2011 14:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!