Avucun Yala Şiiri - Cuma Ali Çetin

Anlamak ne mümkün şu insanları...
İster ki dünyayı karnına ala.
Tükenmiş toplumun haldan anları...
Sahtekar büyüyor beşikte bala.

Mirtmirti serçeye benzedi yaşam...
Ben bunca dert ile nasıl uğraşam. ?
Bir iş yaptırırken desem de paşam...
Bu kadar hoplanmaz ki daldan dala.

Üç beş çapulcunun fikiri birmiş...
Anladık bunların yüreği kirmiş.
Hasta bir ayağı çukura girmiş...
Yiyeninden miras istiyor hala.

Koymam deseniz de kötüye pabuç...
Derler size haydi yAllah burdan uç.
Hırsızın çalması değil artık suç...
Ne günlere erdik bakın şu hala.

Maneviyat çökmüş ahir zamanda...
El uzayda şonun gözü samanda.
İnek gittiğinde yerine manda...
Gelir ki birazda o başta kala.

Yokuş görününce gözlere düzler...
Rotayı şaşırdı baharlar, güzler.
Öyle yamulmuş ki beyinler, yüzler...
Versen sıvakçıya düzeltmez mala.

Halk çoğalttığında kralı, şahı...
Alt tabaka çekti kederi, ahı.
Unuttu çok kişi haşa ALLAH'ı...
Tapar oldu pula, paraya, mal'a.

Onlar dağda serbest gezip semire,
Aç kalırsa daldan kabuk kemire,
Yiğidim der boyun eğmez demire...
Yılkı at ihtiyaç duymaz ki nala.

Tüketim toplumu sollu ve sağlı.
Boyun, omuz, kollar, pazular yağlı.
Bellekler tamtakır göbek yağ bağlı...
Zihinler boş ama bıyıklar pala.

İnsanda insanlık girse genize...
Güzelliği hemen yansır benize.
Senden olmayanı tut at denize...
Bindireyim deme gemiye, sala.

Kul kula ederken türlü eziyet...
Diğer alık bunu sanır meziyet.
Topluca ödenir olunca diyet...
Çıplağız ihtiyaç duymayız şala.

Puştların kurduğu terör örgütü...
Ters yönde yapıyor dünyaya ütü.
Hak etmeyen pislik içerken sütü...
Cumali'ye derler avucun yala.