* Avuçta yasemendir ten dökülür

.
.
.
.

Akşam olunca
ebruliye çalar bu şehrin
kaldırım üstü öpüşleri

Bir kesik solukla verilir
vedalara yapışıp kalan dudak izi

Şahit olur,
kısar suspus gözlerini
sokağın ıslak bakışlı kedisi

Devrilir bir bir adımlar,
kaldırımlar inler

Tutuşunca beden
ıtır ıtır yasemin kokuları
dolanır durur başucumda

En ücra köşeye çekilip
çekingen kalır
tepeden tırnağa
tuzdan kavlanan
tenin şiir perdesi

Bir duru bakış sökülüp
yağsa sırılsıklam üzerime
Ürkerek uzağa düşer
kıskançlıkla kopartılan
billur tanesi

Yasemin kokuları küllenip sönse ya
minicik ellere hasret kalan
büyüdükçe büyüyen
kızgın kırgınlığımda

Avuç içi yangın yeri
ten kokusu kavruk

Dudak kıvrımı titrer
kırılır yalvarışlar
alazlanır pişmanlıklar

Sokulma yanarsın
soluğum dolgun

an' dır ansızın yaşanan / sizneredenbileceksinizki