Kanatları yok üzerimde ana, babamın
Avucundayım, maviler kıyısında…
Terk edilmiş aşiyanlar kasabasındayım
Bir zerre ümit, bir belkicik, sızısında!
Nerden geldim belli, nereye meçhul
Tanrım… Tanrım bir sahilde vuslat istesem
Dermisin; gayrı çok oldun ey yüzsüz kul
Anladım, müsadenle, kanatlarımı beklesem!
Bir pençenin sıcaklığında küçük bir kuşum
Ya mavi sonsuzluk, ya da her şey bitecek…
Ey elin sahibi, sana bağlıdır kurtuluşum
Sarhoş balıkçı türküleri, kederimi silecek.
Kim kırdı kanatlarını, nasıl kıydılar?
Diyen o sese; cevap suskunluğumdur sadece…
“Yılgın Yağmur mu, o bir HiÇ” diye haykırdılar
Aşiyan’sız kalmak ve yaşamak, berbat işkence!
Aşiyansız, 17.08.19 – 17.55 Y.Y.
Nebi Ünler
Kayıt Tarihi : 18.9.2019 13:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nebi Ünler](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/09/18/avucta-ki-kus.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!