Avuçlarındaki Koku Şiiri - Deniz Gece Ma ...

Biliyorum, sen de özledin.
Arada gelip bakıp gidiyorsun…
Zor gelmiyor mu uzaktan izlemek,
Kırıp döktüğün kalbi pişmanlığa gizlemek?
Gururun, adamlığından büyük mü?

Şimdi, soğuk bir mazinin en donuk yerindesin.
Seni seven bir yürek yok.
Yıktın, yaktın, yok ettin…
Şimdi "Ben ne yaptım, beni sen sildin!" dediğini duyar gibiyim.
Oysa ayrılıklar asla tek taraflı olmaz:
Biri iter, biri gider…
Sen hep iten taraftın,
Ben ise hep giden.

Merak ediyorum…
Başkalarıyla attığım kahkahalar kulaklarını kanatmıyor mu?
Benim gözlerimi kanatan,
Senin yüreğine yara değil mi?
Şimdi sessiz harflerle vedalaşıyorsun.
Dilinle dudağını zincire vursan da biliyorum,
"Gel." desem geleceksin…
Ama yürek yaralı,
Umutlar kırık.

Sanki uçurtmasını kaybetti içimdeki çocuk,
Elma şekeri avucunda eriyip kaldı…
Saçlarına ak düştü İzmir sokaklarının,
Ve ben sadece el salladım…
Dudaklarımda yarım bir beste,
Kimliksiz bir isyan.
Sustum…
Ve sustuğum kadar sevdim seni.

Sahi, nasıl bir duygu
Yazdığım şiirlerde kendini aramak?
Her satırı, her kelimeyi tek tek öpüp koklamak…
Nasıl bir duygu beni uzaktan izlemek?
Hani bana merhameti öğretecektin…
Sen vicdanı öğrendin mi?
Başını yastığa nasıl koyuyorsun, merak ediyorum…
Avuçlarındaki koku kime ait?
04.03.2025 10:40