Avuçlarımda Gümüş Rengi Ayışığı

Dün gece döndüm durdum yatağımda
Gözümü yummadım geceler boyu
Uzandım aldım üzerinden ışığını
Sakladım gözlerimde ayın aydınlığını
Gümüş çizgiler döküldü parmaklarımın arasından
Zeytin tepelerde yürüdüm avuçlarımda ışık
Döküldüm şelaleler boyu kayalıklara
Tek aydınlık içime işleyen gözbebeklerindi
Zifiri karanlığın içinde yanıyordu çakmak çakmak

Koşarcasına indim Akliman’a uykusundaydı kayıklar
Bir gün öncesinin yorgunluğu damlıyordu gecelerden
Balık kokuları silinmişti küpeşteye ağlamaklı
Kürekler arınmıştı dalgaların maviliğinden
Kıyılardan topladığım yosunları serdim üzerine
Güneşin doğuşunu izledim uzak tepelerden
Avuçlarımdan kayıp döküldü ayışığı derinlere
Gizli bir rota alıp götürdü teknemi enginlere
Masmavi bir dünyaya saldım kendimi usul usul
Uzatsam ellerimi değecek gibiydi derinlere
Martılar son notalarını okudu bestelerinin
Ben hep seni aradım dalgaların kıvrımlarında
Çocukluğumu aradım kayalardan midye toplar gibi

Turan Gökmenoğlu
Kadıköy, 15 Temmuz 2007