*Avuçlarımda Bir Demet Kokun Kalmış

Avuçlarımda bir demet kokun kalmış
Menekşe taktığım saçlarının kokusu
Koklayınca efkar basar,
Hasretinden yanar ellerim…

Sen diye kokladığım,
Menekşelerse bahtiyar…

Güz düşer,
Kuşlar da gider buralardan
Kat kat ölü yaprağı serilir üstüme
Üşür menekşe kokan ellerim

Bensiz bir tren gider
İçinde olmadığım uzak diyarlara
Her ıslığında açılır perdelerim
Bakar kalırım dipsiz karanlığa…

Ve başlar yalnızlık nöbeti
Acı bir ıslığın ardından…