Avuçlarımda ağladı ateş böceği

'ben iyiyim çok şükür gülüm benim'
dedi.
o çınlayan kahkahaları
zoraki gülümseyişlere damgalı alışkanlığında
hissettim
buruk bir gülümsemeyi.

kısa bir sessizlik..
bilirim ölüm sessizliğine ninniler bile söyler
dermanı olsa.

istemiyor artık kelimeler konuşsun
istemiyor artık
çaresizliğine çare bulunsun
dermanı olsa..

bulutlar üzgün,kararsız
öbek öbek belli karanlıktaki izleri
durdurak bilmeyen kararmalara gizleniyor iki gölge
bir gülüyoruz
bir ağlıyoruz
kararsızlık soluklanıyor
iç çekişlerimizde..

bir an yumdu gözlerini sanki
hissettim
düşünemediğin sona hazır mısın yoksa ateş böceğim
neden aydınlanmadın bu gece..

zaman herşeyin ilacı değilmiş
anladın değil mi boyun eğmişliğinde
oysa ben hala gerçeklerin inkarındayım
aç gözlerini ne olur
ben yanındayken
kaybolma
kaybolma geleceğinin belirsizliğinde.

öyle bir nankör ki şu lanet olası zaman
en aşırı uçlarda yaşayana bile suskun
çaresizlikle bekliyoruz
senin bitmeni..

kanatıyor bu gece kelimelerim beni
hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım
avuçlarım yumruk oldu canım acıyor
avuçlarımda ağladı ateş böceği..

yazmak istemiyorum ölüm şiirini
ne olursun
ne olursun azrail
bırak benim ateş böceğimi.