Avrupalılığın Dayanılmaz Ağırlığı

milan kundera’nın romanını film yapmışlar
dün gece seyrettim

“varolmanın dayanılmaz hafifliği”
ağır bir filmdi

yıllar öncesinin prag’ı cenevre’si
trende özgürce sevişen çifte hoş görülü yaşlı yolcu
tanklar işgalci askerler donuk uğursuz
ve halkın korkusuz
onurlu protestosu sağcı solcu

teresa’nın doğallığı
ilişkiler
iç içe girişik
ve insanın insana saygısı
domuz mephisto’ya
köpek karenin’e sevgisi
ne öyle garip ne de çelişik

kendi toplumumuzu düşündüm seyrederken
çetin altan ustanın “büyük göz altı” sını
herkesin kendinden çok başkalarıyla ilgilenmesini
kravatlı takım elbiseli ciddiyetimizi
samimiyetten uzak yapay
hangi avrupalılıktan söz ediyoruz allah aşkına?
bunca taklitciliğimize karşın yıllardır
alamamışız ki hiçbir pay

hangi medeniyetler ittifakından?
hangi entegrasyon?
birbirine okyanuslarca uzak

dalga mı geçiliyor
kafaya mı alıyoruz kendimizi?
kim kime kurmada haince tuzak?

yemin etse avrupa hep bir ağızdan haç çıkarıp
inandırır belki siyasilerimizi
ki zaten onlar elpençe alesta
kesin kes kandıramaz bendenizi

hele ki âşikar görülmekte
o günlerden bu yana
onlar kaç kat ileri gitmiş
biz inadına geri

hatırlayın filmi bir zahmet
nerde bizim buralarda doktor thomas’ın
özgür ressam kızın yeri?

entegrasyon mu?
hah hah haa
hih hih hiii
hoh hoh hoo

entegrasyon
yani bütünleşme
yani kaynaşma
hah hih hoo
huh huh huu

yahu sadece mantalite değişikliği bile yetmez
deri değiştirmeliyiz deri
hatta iç organları
ve bizatihi kemikleri

ay vallahi karnım sancıdı gülmekten
kih kih kii

nerde sihirli küçük sopasıyla
bu işi becerecek peri?

bence iyice çalışmalı bizim ab ciler
özellikle penaltıları
kornerleri
frikikleri

bakın söylemedi demesinler sonra
sıkıca giysinler tozlukları
ve en dayanıklısından olmalı mutlaka
tekmelikleri

(13 aralık ’06)