Avlunun Üstünü Ört Şiiri - Musa Öz

Asmış yüzünü söyleniyor dişbudak ağacı
Ay döküyor taşlarını bir dereye

Uzuyor saçların ince aşk sızılarıyla

Sokağı uykusundan kaldır avlunun üstünü ört

Yaprağını açıp da okumaya yürüyorum
Gül yanağını yurt tutuyor yaz

Sen çiziyorsun yüreğimin haritasını

Unutup gidiyorsun kokunu aceleyle

Çabalıyor kepelcen kuşları göğün çakıl taşlarına
Solmuş eski giysileriyle

Hoşnut mu benden sormalı kırlara

Elekten geçiriyorum yolu, yanlış bir maviyi

Yanağından öpsem dudakların kanıyor
Kelebekler eskidikçe gökyüzünde

Yürüyorum başımda bulut birkaç dize şiir

Kapatıyorsun gölgeme taze pencereyi

Ne zaman bir savaş uçağı geçse kuşlara çarparak
Büzülüp sönüyor ellerimde gökyüzü

Kırkikindi çeşmesiyim dargın kırlarda

(Akatalpa, Mart 2012, Sayı 147)