Avlıkçılar 3 Manzara Şiiri - İbrahim Çel ...

ya açık kapı önünde bekleşilir sessiz,
ya ufuk, ya deniz
ya da sicim gibi yağan yağmur
izmaritler ya kapı arkasına fırlatılır
ya tolun deliğinden dışarı
berbat bir manzara halini alır
en kısa zamanda kapı arkası.
dikilenler sıkılır,
açık kapıdan pardı altına çıkılır
izmaritler sağ ayakla
bir güzel çıynanır
toprakla izmarit hallolur
atılan ağlar mahvolmuştur

umutlu-umutsuz
“-len epap” diye başlayan
ve küfürle devam edip sonlanan
ya bir malihülle, rızık kaygısı
ya da falancayla-filanın karısı-kızı
olduk-olmadık bir konu
kimbilir kaçıncı kez bahse konu olur
ar edenlerin boynu burkulur

olmadık birileri hakkında ileri geri
olmadı itiraz eder bir diğeri
bu arada çoğu kez restleşilir
taraflar ayrı uçlarda kümeleşir
bu defa da karşıdan karşıya konuşulur
“-arkadaş dediğin doğrudur,
benim tav olduğum
koğlamanın ne nüzumü var
üsdelik o adamın kendide burda deği
sen de gözününen görmedin
adamına(n) bi meselen varısa
erkekçene geçersin annacına
dobura-dop yüzüne söylersin
biz burda gonşuyuz,
hısımı akrabası olan var
ayıb olur”
araya birileri girmeye kalkar,
taraflar hırsa boğulur