Düşüncen vicdansızlık sonuç ki annesizlik,
Bu bir merhametsizlik vahşilik ve canilik…
Emzirmekten yorulmuş, tavşan yuvadan çıkar,
Karnını doyuracak, etrafına bir bakar…
Zalim tetikte bekler acımadan katleder,
Gözyaşlarımız akar bir gafil bayram eder…
Cani karın doyurur, katledilen anneyle,
Rab’bi hiç düşünmedi, beraberdi nefsiyle…
Anne artık gelmeyecek yavrular beklerler,
Merhametsiz yüzünden açlıktan ölecekler…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 4.11.2014 01:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Tevfik Temiztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/11/04/avladigin-tavsanin-yavrulari-annesiz-kaldilar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!