Avgat bey Şiiri - Zekeriya Özhan

Vekalet vereli on beş yıl oldu,
Seslenmedim amma,yetti avgat bey,
Aylar geldi geçti seneler doldu,
Anlaşılan bu iş yattı avgat bey.

Ehli hukuk, keşif, ileri geri,
Ölçtüler, biçtiler, gördüler yeri,
Kaç kuruşsa bu tarlanın değeri,
Her gelen bir rapor tuttu avgat bey.

Gördün,mahrumiyet bizim burası,
Anamı ağlattı araç kirası,
Bir sınır davası şunun şurası,
Herkes tarlasını sattı avgat bey.

Borç para topladım köylüden halktan,
Son taksiti verdim var ile yoktan,
Sınırdan sıpadan vazgeçtim çoktan,
Metelik kalmadı bitti avgat bey.

İki duruşmada biterdi hani,
Size inanmıştı bu garip fani,
Sence bu adalet normal mi yani,
Bu terazi ağır tarttı avgat bey.

Mahkeme yolunda dizlerim şişti,
Bu nasıl davaydı,bu nasıl işti,
On beş yılda otuz hakim değişti,
Her gelen altı ay attı avgat bey.

Bir şey söyle çok düşündüm bu ara,
Aman kurban olam isteme para,
Bu bitmeyen umut hangi bahara,
Bak yine bülbüller öttü avgat bey.

Gayrı dayanamam gözlerim yıldı,
Senet sepet üst üstüne yığıldı,
Çocuklar perişan hane dağıldı,
Arvat evden koydu getti avgat bey.

Bekleyemem ne bir günü, ne ayı,
Mevlaya arzettim en son duayı,
İster boş ver ister sürdür davayı,
Sayende Özhani battı avgat bey.

Aşık Özhani