Avcılar Korkak Olur Şiiri - Ayça Öztorun

Gitmez bu devran gözyaşlarıyla

Tutsak kuşlar da bilir bunu

Umudu tükenmemiştir özgürlüğe dair

Gocuklunun çengeline astığı kafesten uzanır sesi
gökyüzüne söyler türkülerini...

Duyun beni payına ağıt düşmüş çocuklar ve analar;

Yeter/ki çarpsın kuş kanadı gibi yürekler

O yürektir ki sürgünde bile özgürlük düşler

Duyun beni dağlar, duyun beni taşlar;

Elbet bir gün güneş bize de doğar

Acıyla sınanmış anaların yanık sesi
ağlayı ağlayı keder tüketmez ömür tüketir

Duyun beni bacılar, gardaşlar;

Direngenin dilindedir türküler

Umutlar yitip gitmez/se türküler coşkun akar

O zaman fistanına bahar gelir gelinlerin

Dillerinde dolaşır zılgıtlar

Hey ki hey; davullar meydandadır, halaylarla zafer muştular

Dal arayan tutsak bülbülün sesi de tükenmez

Gül dalının gülü solar da kökü çürümez

Avcıya ilentidir direngen ses

boynunadır gökyüzünün karası

Hapsolmuştur şehvet ve servet içinde

Yalnızdır saltanat içinde
gül dalının dikeni payınadır.

Duyun beni gardaşlar;

Saray da, saltanatta günü gelir halka kalır.

Bilirim çok iyi bilirim, avcılar korkak olur

Avcılar yaşıyorken ölür

Direnin güzel halkım

Yeter ki yitip gitmesin özgür kuşlar

Yeter/ki yitip gitmesin umutlar...