Avcı aşk; ve av... Şiiri - Yüksel Nimet ...

Göl kenarında oturuyorken,
bir muzırlık geldi aklıma.
ben, sen bir göl,
gölde sal,

olta da vardı elimde...
ne zaman gelse,
hep acelesi olurdu...

ateş almaya gelmiş gibi.
her seferinde;
gitme kal, kal
biraz işte; kal derdim de,

kıramazdım inadını...
ama bu gün başka,
şöyle bir göl sefası yapalım diyince ses etmedi...

hani ava giden avlanır ya,
kendimi avladım gölde.

işte böyle zaman zaman ava çıkar,
sonuçta avlarım kendimi;
ve yakalarım senli bir düşe dalmışken...

uzun süre sana bakakalırım,
düşer ıslanırım gölde...
ben de nedense böyle avlanırım
sende...

teselli olurum;
hayalinle.

19/Şubat/2010/cuma