Avazımca Sustum Şiiri - İbrahim Tunçkaya

Hangi yana dönsem sen varsın

Güller solarken bahçemde

Bir kızıl gurbettir yorganım

Dile gelmez hasretim ağır

Tırnaklarımı geçirdim gecenin sırtına

Gece dilsiz ve sağır

Ve soğuk bıçak gibi

Bıçak gibi fırtına

Söylediklerinle kaldım baş başa

Ve avazımca sustum

Sustum koşa koşa

Felsefemsin sen

Düşünce biçimim

Ve kısacık hikayem

Ve mülteci yanım

Kimliksizliğim bundandır

Ve esirliğim

Ve bildiğim en doğru

Ve en beklediğim

‪ ...!‬

Ve kara gözlerinde ‬

‪ Ansızın gece yarısı

Ve taaa uzaklardan

Denizin mavisi ‬

Bahtımın karası ‬

‪ Yastayım ‬

Ahh Kalbimin yarası‬

‪ Rengarenk karalar bağladım ‬

Ahh sessizliğim‬

Oturup sessiz sessiz ağladım

Çekiç ile zindan arasında

Tırpanlanmış halkım

Ömrümün tasası

Özlemlerimin bileşkesi

Ahh sürgünlüğüm

‪ Yurtsuzluğum ‬

Ahh kızımın Ütopyası‬...!