Avaz Şiiri - Kemal Varol

sokakları gönendirmek için gezinen yüzüm şimdi pas
artık kesif kokularla anılıyor adım ve cismim
her kötülüğe varım artık: annem beni görmüyor
çünkü anneler bir gün icazet verir her çocuğa:
git ve gözlerin güz olmadan başkalarını öv artık

eski bir sevgilinin hatırasını örter gibi
kapandı ardımdan yedi kilit bir kapı üstüne
yüz sürdüm yolların sonsuz avazına, kalmadım
melekler bakmasın diye uyurken örtünen annem
ben uzak yaşına gelince şimdi naz:

ah ki büyüttüm çocuklarımı başkalarına!