Avaz Şiiri - Berdar Doğan

kefenim senin elinden olsun dedim ey çulha
çividi bulut yakışır dedi sana

bana aşktan bahsetme ayrılıkları iyi bilirim
nasibi olmayan aşkî sözler her yolculukta
kimin açtığı bilinmeden girilen her kapı
her durakta beyhude caka
ben zaten aşkların hep ayrılık kısmına denk gelirim
gelen gider
kal derim bir daha gider
kimse kalmaz mola yerinde
kimse kalmaz kimsem olmaya

suyum senin pınarından olsun dedim ey çavlan
yanaklarına yakışır dedi her damlam

yüz kere daldım suya
yüz birinci gece soğudu dünya
yani dünya
hiç uğruna sus olduğum o büyük tenha
bilmezdim suyun hatrı suya telaş
hangi kör kuyu hangi has bahçeye sırdaş bilmezdim
çünkü aşk vardı daha ne olsundu
bir de kalbim
en fena aşklara en fena sebep

ağıtım senin dilinden olsun dedim ey dengbej
ölüme adaklı ömrüne yakışır söz yok dedi bende

baktım suyun üstü gök baktım mavi
boğuldum mavisinde boğuldum ikisinin de
yokluğun cabasıymış yaşamak
yaşamak yokluğun yalın hali
beni her aşk bir anafor yaratırken unuttular bu şehirde
bu şehirde alıştım kendimi mutsuz etmeye
hikmetinden sual olunurken oradaydım cevvaldi zaman
zaman yargısızdı kendi infazını unutacak
ve bildiklerini susacak kadar