Avare Mısralar Şiiri - Orhan Uravelli

AVARE MISRALAR

Dert yanarsın
dünyanın rezil, adi hali diye
homurdanan ihtiyar Yahudi’ye
beş basarsın.
Bilmez misin,
bu dünya durdukça ehvenişerdir,
huzurun mekanı tatlı düşlerdir;
ucuz, miskin.

Asmalara
arkası yarın diyor sarmaşıklar,
köpekler ta ezelden alışıklar
tasmalara.
Şükretsene,
Mehlika Sultan’a aşık yedi saf
şarkılarda bile yoklar, el insaf,
düşünsene.

Nevresimler,
sersem Dali’den beterdir kararsız,
şeytana uyacak ten, sonra arsız
titreşimler.
O da ne ki,
kapatma çiçeklere sor geceyi,
gördükleri en mahrem işkenceyi
odadaki.

Hatırlarsın
ülkülerin can aldığı maziyi.
Türkçe sözlü hafif Batı müziği -
çok ararsın.
Bol laf kalır
asırlık kin besleyen nesillerden,
halksa, haksa, devrimse bahsedilen
boş tafradır.

Serseridir
insanoğlu, korsandır yeryüzünde;
en büyük mezarlıklar, en güzide
eseridir.
Sıradandır
kimlik, emlak, hisse, arsa tapulu
noter, imza, senetler, damga pulu;
sıraladur.

Kandırmaca
küçük ayna, kanarya kafesinde,
uygar köleliğin arifesinde
kovalamaca.
İşaretler
şehri gösterir, hedef gökdelenler.
konaklarda destan türkü besteler
aşiretler.

Harikadır
göllenen sularında şık bulvarın
yansıyan manzarası sonbaharın,
entrikadır.
Şu yapraklar
ölmek için ayrılır ağaçlardan,
ömrün sanki asılmış sarkaçlardan,
ruh duraklar.

1999