Avare Gönlümün Sarhoş Dili

Gözlerimde inleyen gecelerin tebessümü
Gül dururken dikenleri birer birer saydığım
Gök kuşağından yansıyan renklerle avunduğum
Gönül pikabımda susmayan aşk

Bir naz bin niyaz ey aşkın içimdeki gerçeği
Soludukça solu karış rüzgarlara
Nefesin mi kurudu sarı ışıkta
Sonbahar vurmadan girme kış ayazına

Gel yüreğime gel bana hadi
Yeşillenen baharda her kalp bir toprak
Ak aktıkça aksın göz yaşların
Sal köklerini ver kanıma mavi can suyunu
Her kalp coşkun bir ırmak

Üç ünsüzde yoğunlaşıp karışamayan iksir
Unutma unutulmuşluğun unutmaların umarsızı
Bedende kalp kalpte gönül olmazsa
Bende sen sende yarim olmazsa
Kalbini verirsin ayaklarına
İner burnun Kaf dağından
Vurdukça vurursun sırtını kaldırımlara
Asılı kalırsın kirpiklerimde kırmızı giysinle

Ey aşk uzayan geceler gibi düşünme
Açıldı gönül gözüm
Gelme siyah elbisenle üzerime
Ben yoksam bende, ki sen de yoksun
Sanma soluğumda kasırgasın

Gönül akşamların sarhoş mezesi
Düşürdün beni sende düştün
Dön de bir bak haline
Yaşlı dünyada sende yaşlandın
Sabahları zor ediyorsun elemli yastığımda

Beyaz bakışından akıyor kırmızı yaşlar
Busende sahte boyalar
Vermem SANA ne mendil ne de şiir
Silinmeden görülsün rezilliğin

Avuçlarımın ıslaklığı, bu ne
Yuttuğun sevdalar ağlıyor mu ne
Kapatsan da kirpiklerini gün gecesine
Kapanmıyor bakışların
Akıyor gözlerinin sürmesi

Bu ne bahardaki rengin mi kırmızıydı
Zamansız dönmüşün eylül sarısına
Uyuya mı kaldın düşlerimde izin yok
Yoluna engel seninde kır düşmüş saçlarına

Siyah zülfüne pırlantalar serdiğim
Gökten indirdiğim yıldızlarda yattığım
Namemi rüzgarlarla bağrına yolladığım
Sende ben gibi yarenden uzaksın

Hani ömre bedeldi gülüşler
Bedeli mi ayrılık sevmenin
Hadi sende sev nerede sevgilin
Yorgun bacakların bulamaz olmuş can yüreğini

Avare gönlümün sarhoş dili
İçiyorum şerefine
Dişlemiyor düşlemiyorsun renkleri
Kanatların kırık gönül dalımda
Yaşıyorsun zamanda zamansızlığı
Sakinleşmiş rüzgarın kırmıyor gönül penceremi
Ayrılıklar kırmış dişlerini artık anlasana