Avare Beşer Şiiri - Cihat Şahin

Serserilik moda olmuş devrimde,
Oğlum kızım, gezer yolda avare
Mukaddesim ve örflerim evrimde,
Nice kullar, dönmüş hulk’ta davar’a!

Tamamlamış mel’un şeytan ağları,
nefs’e çekmiş, bin bir türlü yağları!
Esir etmiş, hastaları sağları,
Kalp içinde açmış binlerce yara.

Tarih bilmez, mazisine bigane,
Sevmez asla, ne örf nede anane!
Hatırlatsan, tek cevabı”bana ne? ”
Nesil oldu, büyük küçük avare!

Tek hedefi, nefse göre yaşamak,
Hisse zıtsa, her doğruyu boşamak!
Şöhret için, namus olur basamak,
Nerde lokman, olsa buna bir çare!

İsme baksan, gayr-i Müslim sanırsın!
Konuşunca kimliğini tanırsın!
Bir dinlesen, taş devrinden sanırsın!
Zirve diye, gezer koyak ve dere.

Dert edinmez ciddi olan konuyu,
Merak etmez, yaratanı, saniyi,
Akıl etmez, gücü sonsuz baniyi,
Eder yüzüm, çağdaşlarım kapkara!

İdrak aciz, çözmek için çağdaş’ı,
İnsan diyor; ”bunlar ancak çağ taşı”
Başa koysan, heder eder çok başı,
Yurttaş olmuş, bunlar bize ne çare!

Akılsız dost, düşman kadar zararlı!
Zararında berdevam ve kararlı.
Gönül ister, tümü olsa yararlı!
Kadir mevlam, lütfeylesin bir çare!

Yeni nesil, uyar türlü gâvura,
Küfür ister, onu haktan çevire!
İblis ister, ömrü boşa savura,
Naçar kalmış, medet bekler bi çare!

Nur zannedip, atar nara kendini!
Çağdaş bulmaz, gafletiyle son dini.
İyi yaşa, sevdir ona sen dini!
Dini olsun, dertlerine son çare.

Asrım hasta, neslim alil Allahım!
Derman sende, elbet sende felahım.
Arzdan arşa, çıktı ahım eyvahım,
Sende şifa, sende halas ve çare.