Avare. Şiiri - Taha Yavuztürk

Ben hasretinden kızgın çöllerde avare
Güneş tepemde artık yol yok o yare
Kızgın kumlarda izini sürdüm
Ben vahalarda ne cellatlar gördüm
Şimdi bu baş yollarında avare
Düştüm ardın sıra ölüm ölüm ne çare

Kalbimin ortasında kaynayan bir nehir
Gözlerin bu dünyaya en büyük sihir
Kuşların dilinden bir mektup var
Mutluluk sen'ile , sensizlikte bile var
Ben yıldızların arasında avare
Dudaklarım kilitli konuşamıyorum bi çare

Ey , gecemin karanlığında ki ay
Gözlerinden fırlar ok kırılır yay
Bir oba kurulu gönlümün yaylalarına
Ne kısraklar düştü aşkın avuçlarına
Ben bir ceylan mumamması gibi avare
Düştü başım yollarına gönlüm pare pare

Bir yağmur sabahı buğulu camlarda;
Seyretmek seni damlaların arasında
Sobanın çıtırtısı eşliğinde konuşmak seni
Ateşe anlatmak içimdeki kavruk özlemi
Ben alevler arasında hasretinden avare
Cayır cayır yanıyorum buna ne çare

Şimdi seninle sokak lambası aydınlığında;
Sevişmek vardı, yıldızların bakışları altında
Göğüs germekti sevdam bütün tutsaklıklara
Sevmek seni aykırı düşmekti tüm normlara
Ben bu Coşkun dünyada aşkından avare
Düştü başım dizlerime ölüyorum yaşamak ne çare