Avanak Şiiri - Hadi Helili

Denizleri uçsuz bucaksız su mu sandın,
Sen doğan güneşi daimimi sandın,
A! .. avanak.. Sen kendini ne sandın...
Aldığın nefesin bitmeyecekmi sandın...

Kapamış gözünü, ayakta işersin...
Sen belki bir nebze rahatlarsın...
Belki birazda küstah ve gaddarsın...
A! .. avanak.. Sen kendini ne sandın...

Ha! boyun uzun, bükülmezmi sandın,
Başın dik! .. eğilmezmi sandın...
Her yaptığın sende karmı sandın..
A! .. avanak.. Sen kendini ne sandın...

Engin denizleri dalgalar vurur! ..
Bir heybet ki, şahlanıp durur...
Eğile, büküle kıyıya vurur...
A! .. avanak.. Sen kendini ne sandın...

Kıyıda kum olur... toprak olur...
Bir damlası, fani insan olur...
O insan, kendi düşmanı olur.
A! .. avanak.. Sen kendini ne sandın...

Sözüm tüm insanım diyene,
Kendini bilipte, bilmeyene...
Bilmeyipte, biliyor bilene...
A! .. avanak.. Sen kendini ne sandın...

Bir hırstır seni bu hale getiren,
Gözü görüpte, bahane ettiren..
Dengesizce candan bezdiren...
A! .. avanak.. Sen kendini ne sandın...