Nefis denen izansız gelmeyince hizaya;
Çıktık işin içinden, attık suçu zamana(!)
Zor gelince onunla, girmek bize niza’a;
Veda ettik ne yazık; kâmil olan imana!
Devir bozulmuş diye, sövdük dehr’e kesiksiz(!)
Hakikatte bozulan; insanların gidişi!
O, görevde berdevam, yapar işin eksiksiz;
Çıkan biziz çiziden ve sürdüren didiş’i.
Utanmayı unuttuk, korkmuyoruz Allah’tan;
Şeytan üfler oynarız, her ne derse yaparız!
Zaman böyle (!) diyerek, ar etmeyiz hiç gaftan;
Güya Mü’min, Müslim’iz ve de Hakka taparız(!)
Densizliği bizlere, asır mıdır dayatan?
Şu söz büyük iftira, yemin billâh feleğe!
Vakit midir kadını, maymun gibi boyatan?
Sırf iblistir getiren, bilin sizi keleğe!
Bahaneler çok yersiz ve de fazla zırvaca;
Gerekçede mantık yok, insaf zaten arama!
Ne hikmetse her hayal, dehr üstüne kurmaca(?)
Hiçbir zaman vakitler, sokmaz kulu harama!
Onlar birer görevli ve de muti Rabbine;
Vazifeyse; âlemde Yaratana vekâlet!
Varsa şayet imanın, gökten inen hak dine;
Bundan böyle zamana, etme sakın hiç lanet!
Merve Demircan
08.07.2011-Türkiye
Kayıt Tarihi : 8.7.2011 12:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)