Atmışbeş Şiiri - Mustafa Yaman 2

İşte az önce girdim atmış beşime
Ve ihtiyarlığın kapısının eşiğindeyim
Tüm gücümle girmemek için direndim
Sanki gizli bir el beni itekliyordu
Anladım ki boşaydı tüm cabam
Arkamdan kapandı kapı dönemedim geriye
Alışmalısın diyordum kendime.

Aynaların insafı yok silsende boş
Yansıyan simalindir, ne alımlı ne hoş
Ölüm duraksız çalışıyor arka planda
Öylesine bencil ki kimseyi düşünmez
Tek dostu Azraildir eli kulağında
İkisiyle çıkılan yoldan asla dönülmez.

Yaşlılığın kapısında henüz girmişken
Kim derdiki onunla karşılaşacağımı
Bilemezdim hayatımın altüst olacağını
Bir akışmı, bir yakışmı, yoksa başka bir şeymi
Utanıyorum kendimden onu düşünürken
Aynı kapıdan geçsekte bu yaşta
her çıkmazda onunla karşılaşıyorum
Karışık hislerin dönüşümünu yaşıyorum.

Ne olduda yüreğimdeki sızı geçmiyor
Ne olduda onun sokağından-
geçerken kalbim tekliyor
Söylesem bir söyleyebilsem derdimi
Kimsem yok ki kim dinler artık beni.