Atlıkarınca Şiiri - Kalender Yıldız

acıya emanet bırakıp kalbini
parmağın tetikte alnın namluda
hayatta acemi ölümde usta
sen hiç attan düştün mü atlıkarınca

kaç afet cana kıydın ey aşk
günah kimin cam kırığı dudaklar
sebep kimdir aynalara sürgüne
“aşk iki kişilik” derken yanılmış şair
yollar ayrılığa kalender güze
sevda kendisine mağlup atlıkarınca

küçük sekbanların yüz aydınlığı
esmer baharlara zehir gelincik
kahredip aşka içini bana döker hüzün
bir gam hançeridir kalbim sevda yolunda
sen hiç yarış koştun mu atlıkarınca

ellerim küçücük hiç büyümedi
güle yağmur bana dert uzadı gece
bekledim bir ömür belki diyerek
yüzümde eskirken gümüş aynalar
cana ziyan aşk savaşını kazanmak şeref
kaybetmek suç mu atlıkarınca