Atlı Peri Şiiri - Haluk Şan Dikmen

Buyurun dostlar,oturun bakalım,
Sizlere bir masal anlatayım…

Şu nargilelere,kahvelere,
Soğuk geçen kış gecelerine,
Soba yanan nohut odalara,
Mangal tüten bakla sofalara,
Yoksulların gece kondusuna,
Zenginlerin dört kat yalısına,
Bu ülkenin insanlarına,
Sofalarına konuk olalım…

Sormayın hangi diyar koynunda,
Bilmem hangi yüzyıl yamacında,
Bir şehrin şirin kasabasında,
Yaşarmış mutlu bir karı-koca…
Bunlar hayvancılık yaparmış,
Birkaç güzel atları da varmış…

Günün birinde kadın demiş ki,
“Bey,birkaç sabah ahıra gittim,
Üzülürsün diye söylemedim…
Sabah atlar hep kan-ter içinde,
Çok yorgundular,nefes nefese…
Ahırın kapısı kilitlidir,
Anlamadım bu nasıl iştir? ”

Adam şöyle düşünmüş,taşınmış,
İki gidip gelmiş,bir dolanmış…
“Hanım,gece kilitli ahıra,
Kimse giremez periden başka…
Belli ki atlara dadanıyor,
Gece oynayıp,gündüz gidiyor…
Bu gece ahıra gireceğim,
Kapıyı üstüme kilitleyip,
Peri kızını bekleyeceğim…”
Deyip gitmiş işinin başına…
Güneş batınca girmiş ahıra…
Samanlıkta,akşam karanlıkta,
Beklemiş durmuş peri kızını…
Herkes uykuda,adam pusuda…
Bir de bakmış ki sabaha karşı,
Saçları altın başak sarısı,
Güzel mi güzel bir peri kızı…
Biniyor zavallı hayvanlara,
Döndürüyor daracık ahırda…

Adam çıkmış saklandığı yerden,
Kızı yakalamış bileğinden…
Güzel peri yalvarmış,yakarmış…
“Dile…”demiş,”Benden ne dilersen…
Çil,çil,sarı altınlar veririm,
Seni zengin,bahtiyar ederim…
Tanyeri ağarmasın üstüme,
No’lur bırak gideyim ülkeme…”

Adam demiş:”Hiçbir şey istemem…
Atlarımı rahat bırak yeter,
Ahıra girmeyeceksin söz ver…”
Peri kızı söz vermiş adama,
Uçup,gitmiş, görünmemiş bir daha…”

Bir hisse alalım kıssadan,
Atların çil çil altınlarından,
Sonsuz ihtişamdan üstün tutan,
İhtiyara bak,biraz akıllan…
Bu at kadar değeri yok mudur,
Vatanımızın,insanımızın?
Bize yaptıkları revâ mıdır,
Para desteleri uğruna,
Üç,beş çapulcunun,hırsızın?
Ulusumu itip,kakanların,
Masaldaki ihtiyar gibi,
Sıkı tutalım bileklerinden,
Türk’ü arkadan vuranların…

04.12.1992