Atlı Karınca Şiiri - Kağan İşçen

beni hiçbir yere götür
gereği yok yanlış yere vakitsiz fırtına koparmanın
artık şehirlerde katık değil yalnızlığıma
gözlerim fersiz bir deniz feneri
dudaklarımda sensizliğin yankısı
avuçlarımda çaresizlik mağrur bir ses gibi kırık
düşlerimde yılgınlığın kör çıkmazları
hiçliğindeyim herşeyi düşünmenin
anlatmak yürümektir bilmeden yolunu
perdelerin ardında serçe ölüleri
aşırı geçici dokunduğum bahar
aradığım sadeliklerdi kalıcı korumak gibi koca bir ömrün güzelliğini
kırık tahta atı olmak gibi yoksul bir çocuğun
taş çatlasa evcil anıların huzuru tozu dumana katmadan
tevekkül içinde bekleyen ölümü