Kara sabana koşardık, biz atlarımızı.
Sürerdik evlek evlek, hep tarlalarımızı.
Mola da kısraklar emzirirdi, taylarını.
Biz de ayran içerdik, silince terimizi.
Harman zamanı, düvene atlar koşulunca,
Kirmen gibi dönderirdik, düvene binince.
Buğday başaklarının üstünde, saatlerce,
Düven sürmek hoştu, kara sıcakta delice.
Benim asli görevimdi, atları sulamak.
Timarlarıyla uğraşıp, sevgiyle okşamak.
Yerleri temizleyip, eğerini kuşamak.
En büyük sevdamdı, delicesine at sürmek.
Ata binip koşturmak, çocuksu düşlerle.
At üstünde rüzgara, meydan okurcasına.
bozkırda yelelerine yapışıp, sıkıca.
Yarış ederdik rüzgarda, biz uçarçasına.
Attan düşen iflah olmaz, derdi ebem zeynep.
Derdim; merkepten düşene ne olur ki acep?
Güler geçerdi bana, derdi; yavrum dikkat et.
Zor izin verirdi, rahmetliyi özlerim hep.
Özledim dağlarda özgürce, at binişleri.
Mazide kaldı, yağız atın kişnemeleri.
Seviyordum onlarla uğraşmayı, yazları.
İçimde hep uhte şimdi, çocukluk yılları.
Kayıt Tarihi : 5.1.2010 09:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Atlarla Çocukluk Yıllarım...Adi ustunde atlara olan sevdam cocukluk yillarimdan.
Saygılar sunuyorum.Allah'a emanet Olun
------------
Maraşlı deyince gardaş bellerim.
Güzel olur tarhanası bilirim.
Ceridi bilmem ya çokak’tan geçtim.
Yigittir merttir insanı bilirim
------------
Derdim; merkepten düşene ne olur ki acep?
Güler geçerdi bana, derdi; yavrum dikkat et.
Zor izin verirdi, rahmetliyi özlerim hep.
Özledim dağlarda özgürce, at binişleri.
Mazide kaldı, yağız atın kişnemeleri.
Seviyordum onlarla uğraşmayı, yazları.
İçimde hep uhte şimdi, çocukluk yılları
kutlarım şairi ve şiiri yüreğine sağlık
Ben öküzlerle tarla sürdüm,harman döndüm,çocukluğum,öküz,bazende kuzu ve oğlak gütmekle kırlarda geçti,
Özlem yüklü şiirinizi,umut,ışık,sevgi,saçan,güçlü kaleminizi tebrik ederim,yüreğinize sağlık,saygılar...
Çocukluk arkadaşlarım
Her birinin başka,başka isimleri vardı.
Hangisini çağırsam sadece o koşardı.
İkramdan sonra elimi,yüzümü yalardı.
Benim melâike oğlaklarım ve kuzularım.
Itır kokulu otları,taze çimleri,kekikleri yerlerdi.
Sağa,sola,ileri,geri hoplayıp halay çekerlerdi.
Siyah,beyaz,sarı,alaca,bilseniz ne şekerlerdi.
Çocukluk aşklarım,canlarım,gerçek dostlarım.
Ardıçların gölgelerinde öbek,olup yatarlardı.
Annelerini görünce ortalığı birbirine katarlardı.
Onlara sonsuz sevgim,arkadaşlığım,bağım vardı.
Sayalarda kaldı,rüyalarım,hayallerim,umutlarım.
Enver Bilgiç
ne mutlu çocukmuş Nilüfer Uçuk
hatıraları güzellikle yadedebiliyorsa
daha ne olabilir mutluluk
Allah eksiltmesin
Köylü Şairler e müjdelendi efendim..
kutlarım
TÜM YORUMLAR (7)