Atlar ve Zılgıt Şiiri - Zehra Balsatar

Yüzün hayli yorgun
Tokadını yemiş sanki yılların
Bilirim her kırışığında
Kaç gözyaşı sakladığını
Bitmek bilmez gece saçında
Kaç yıldız taşıdığını
Her yıldızda kaç ayrılık acısı
Kaç gurur kaç-savaş
Unutmaya çalışırken
Çok kez harcadın yanlış kalplerde
İçmeden sarhoş o kalbini
Nereye kaçarsan kaç
Nereye saklanırsan saklan
İkiyüzlü bedenin
İnsan kaçamıyor içinde sakladığından
Zaman su gibi geçerken
Her gidiş çeviriyor geceyi bir mezara
Bir bakış aydınlatıp şimdi bin bir geceyi
Bir hata siliyorken bir bir geleceği
Yine de kıyamaz sol tarafın
En güzel derdine hasretle sarılıp uyurken
Uyanıyor nefretle yorgun argın bedenin
Bir sürü hayal ekliyorken rüyalara
Alarmın zılgıtına yenik düşüyor düşün
Küfredip yorganına sabah sabah erinip
Gülmüyorsun artık aynadakini görüp
Her sabah uyanırken neşe içinde hani
Gökkuşağı yok şimdi seni güldüren deli
Tarağının ucunda ellerinin izleri
Bak işte her şey yalan gelip geçici fâni
Aynı şişeden içsen de şarabı
Kötülüğün kadehi tekti bilirsin
Hasret körüğü azap gibi eserken
Kim bilir kaç meltem daha
Kaç fırından geçirecek küreğini
Küllendikçe yükselecek matemin
Ve izin verirse kara bulutlar
Güneşler doğacak yüreğine
Sarıp sarmalayacak sıcacık
Güç bela hayatta kalan o kalbini
Fotoğraflar anılar paramparça şimdi
Hayalleri bomboş hayatlarda yok ettin
Gönül sarayını âdi krala bak
Gönüllü gönülsüz emanet ettin
Yanlış kişiden doğru şarkıyı dinledin
Bereketli topraklar uykuda iken
Yanlış tarlayı sürdün kaç defa
Suçlu ne sensin ne de o
Bir boşluk içinde seni tüketen
Bir kararlı bir kararsız
Her gün biraz daha unutuyorsun
Yüzündeki yansımayı
İçindeki yanılgıyı
Atlar dört nala koşuyor yüreğinde
Bilmiyorlar ki yetiştiğin sadece nasibindi...

Zehra Balsatar
Kayıt Tarihi : 5.5.2025 00:50:00