* Atıyorum Umutları * Şiiri - Hamza İnce

Kaçan uykularımla sabah olmayan ömrümde
Gözlerim gökyüzü boşluğuna asılı
Delirtircesine halden anlamayan yaşam
Gözükmez penceremde beklemedeki aydınlık

Bir uğultudur bitmeyen gece kulaklarımda
Tabakam tütünüm ve unutulmaz hayalim
Esir alır yatağımı birde ağlayan çaresizlik
Giden gençliğim kırılmışlığın peşi sıra

Güzelliğin sesini bir kere duymak için
Dayalı kulaklarım evin taş duvarına
Ayaklarım altında gıcırdayan ahşap tabure
Anlatır geceye her şeyin boş olduğunu

İğrençleşir evren ve insan şair dünyamda
Yıllarımın seyrinde kamburlaşan bedenim
Uzun bakışlarda çözdü insan oğlu insanı
Yapay dostluğun yalanın mimarı olduğunu

Tad kırıldı dudaklarımda güzelliğin erişmezliği
Ak sakalımda bekleyen sınırlı zaman diliminde
Geçmiş uzanır acı gerçeklerde sıra sıra bitkin
Anlaşılır acılarda yanlızlığımın sesi sebebi

Atıyorum umutları beklemeyi hayalimde
Beynimi yoran boş hayatı gördü gözlerim
Kirli bir fanila gibi atılmaya yaklaşan ömrüm
Dost toprağı haberdar eder son isteğim