Anne baba çok biliyor,
Çocuğunu eğitiyor.
Sesini kestirmek için,
Hav hav yiyecek bak diyor.
Öğretmeni beğenmiyor,
Belki ona güvenmiyor.
Çocuk biraz şımarınca,
Dövmekle tehdit ediyor.
Böyle eğitim olur mu,
Çocuklar korkutulur mu?
Büyüyüp adam olunca,
O duygudan kurtulur mu?
Öğretmenden çok mu bilgin?
Eğitimle yoktur ilgin.
Bırak artık şu inadı,
Başka dünyadan mı geldin?
Çocuğunu seveceksin,
Ona değer vereceksin.
Emanet et öğretmene,
Sonucunu göreceksin.
Her fırsatta nutuk atma,
Sakın çocuğu aldatma.
Biliyorsan hodri meydan,
Bilmiyorsan, atıp tutma.
Kayıt Tarihi : 1.2.2010 00:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazı anne babalar, kendilerini pedagoji uzmanı sanarak, çocuklarını eğitmeye kalkarlar. Oysa kazın ayağı öyle değildir. Farkında olmadan çocuğa yanlış eğitim verirler. ailesiyle öğretmeni arasında bocalayıp kalan çocuk, hangisinin dediğine inanacağına karar veremez, Aile yeterliyse, çocuğunun eğitimini üstlenebilir, yetersiz ise, o işi öğretmene bırakmalıdır.
Ona değer vereceksin.
Emanet et öğretmene,
Sonucunu göreceksin
İşte şiirde verilmek istenen ana fikir....tebrikler.
Recep Uslu
TÜM YORUMLAR (33)