Atilla Kızılkaya Şiirleri - Şair Atilla ...

Bu sessiz gecemi
Kavuşturacak bizi
Yoksa; doğacak olan güneş’mi

Kayan yıldıza
Bizim olmayan

Bunca zamandır nerelerdeydin
Kimler kırdı hayellerini de
Sevmekten bu kadar
Korkar oldun...

İlk gördüğüm gece

Demek ki; Bazen söylenenler doğru çıkıyormuş, tam onikiden vuruyormuş söylenenler... Hani yalan desem inanacaklar yalan olduğuna, ama gercekti işte söylenenler..

Demek ki; Gerçeklerden kaçış yokmuş, o yüzden çırpınmanında bir anlamı kalmıyordu.. Dedim ya yalan desem inanacaklar ama gerçekti işte..
Bir rüya da böyle bitiyordu daha başlamadan...

İşte böyle bir zamanda daha da belli ediyordu kendini gökyüzünde yalnızlık, nedendir bilmem gökyüzü hâlâ aydınlıktı benim için...

Aklıma gelmezdi bir gün
Çekip gideceğin
Sessiz, sedasız terk edeceğin
Bir tek şey unutmuşsun
Yüreğimin en kuytu köşesinde
Sevgini

Son yalnızlığım bu gece
VE son kez sana ağlayışım
Ve gecenin karanlığında
Yok oluşum

Gözlerin hasret kalacak

Bu gecenin sabahın da
Ayrılık varsa
İstemem doğmasın güneş
Sevmez yüreğim, başka bir yüze
Bakmaz gözlerim, başka bir göze

Bir gece bırakıp gittğin de
Yokluğunda ağladığım da
Yazdığım şiirlerin adını
Yalnızlık koydum...

Gözlerimden yaşlar süzüldü

Seni özlemek vardı
Sesini duymak
Ve hissetmek vardı
Hayal edebildiğim kadar
Yanında olmak vardı
Bir de hiç görmediğim

Bir bahar sessizliğiydi
Okuduğum her şiirde ağlıyorum
içimde her zaman ki burukluk
Sensiz doğan güneş'e dair

Yalnızlık dokunmuyordu bana

Rüzgar savurmuştu beni, kör bir gecede
Bomboş bir linama
İşte tam orada bir cinayet işlenmişti
Adı; Ayrılıktı

Deniz dahi kudurmuştu