isyan gecesi tütüyordu
yıldızlar karmakarışık
gözlerimde bir ışık
gitgide bitiyordu
bütün damarlarım ıslak
kalbim boşa atıyordu
mine benim çiçeğimin adı
şimdi solmuş olsa bile....
toprağı susuz kaldı,susuzluk onu aldı
...şimdi yok...
sonbahar ne kadar yağmur yolsa bile
kim yaşamaya doymuş ki
ben sana doyayım
ellerine gözlerine
ve saçlarına
ateşe dokunur gibi dokunacaksam
güzelliğine ben
yalnız mısın bana mı öyle geliyor
dokunsam göçüp gidecek misin
unutup gözlerini yüreğimde
avucumda rüzgâr esecek misin
ne kadar ağlasam o denli yağmursun
saçını neden bandırırsın
kanlı şaraplara zeyno
içerim zehir olsa
severim zeyno bilirsin
buğuluyum esrar esrar
bazen zorla yazıyor insan
kendisiyle yokmuş gibi biri beraber
sanki birşeyler dökülüyor etekten
oysa görünen sadece kader
kadirden kederden büyüktür doğru
Yanımda hayatı tırmalayan bir kız var
Gözleri acı kahve kalbi hüzün yuvası
Aklında bulut biçimli kızgın fırtınalar
Bir derdi var sorma anam yoktur devası
Gözleri acı kahve kalbi hüzün yuvası
Ömründe kıyısından ısırılmış bir ilkbahar
duvarımda kusursuz yumruklar var
yumruklarımda kusursuz bir anlam
ve kusursuz bir aşk
yalnızlık dokunmasın bu yaşadıklarıma
içimde aşkları yıkıcı bir adam var
adamdan ziyade işinin ehli bir çocuk
bu gün sana selâm verdim
dişlerimin arasında gülümserken yüreğim
birden aklıma geldin
gerçi küsüz birbirimize ama
nasıl desem
bir sıcaklığa muhtaçtı gözlerim
renk renk geçiyor zaman
geriye dönüp baktığında
alaca bir akşam gibi
kırmızıdan maviye sarı biraz da
hani nerede o deniz üstüne düşen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!