Atıkçı Çocuk Şiiri - Bülent Albayrak

Yatsı ezanıyla mühürleniyordu,
Yer ve gök.
İtfaiye ve ambulans Sirenleri birbirine karışırken,
Çöpü karıştıran çocuk açıyordu
Eskort kızın telefonunu.
Ve anlatmaya çalışıyordu,
Telefonu neden kendisinin açtığını.
Çöpü karıştırırken bulduğunu
Kızlarını tanımadığını.
İnanmamıştı aile doğru söyleyen atıkçı çocuğa.
Buluşmuşlardı çocukla,
Varoş muhitin girişinde.
Yalnız gelmemişdi aile.
Ekip arabasıyla emniyete götürülen çocuğun,
Saatler sonra anlaşılmıştı Masumiyeti.
Elit bir semtte yapılan bir uyuşturucu partisinde,
Gözaltına alınmıştı Eskort kız ve kankaları.
Kızlarına sarılan aileye,
Gülen gözlerle bakıyordu,
Burnunu çekerek atıkçı çocuk.
Bir süre sonra emniyete gelmişti,
Eskort kızın işadamı sevgilisi.
Yetkililer ile görüştükten sonra
Göndermişti kızın ailesini şöfürüyle evlerine
Tembihlemişti ayrıca kızlarını merak etmemelerini.
Cebinden çıkardığı parayı atıkçı çocuğa verirken,
Şaşkın çocuğun gözleri parlamıştı.
Komiser atıkçı çocuğa
- Hadi koçum sende evine gitte, senin ailende sokaklara düşmesin. Demişti.
Çocuk evine eli boş dönmemişti.
Sağlam bir alışveriş yapmıştı.
Varoş semtin yokuşundan elleri dolu tırmanırken,
Düğün kutlaması yapan bir konvoydan gelen
Maganda kurşunuyla yığılmıştı yere.
Elindeki poşetler yokuş aşağı yayılmıştı.
Olay yerine gelen ekip otosundan inen komiser
çocuğu tanınmıştı.
Ağlamaklı gözlerle,
- Off Off.çekerek savcıya haber vermişti.
Savcı geldiğinde, sabah ezanı okunuyordu.
Çocuğu almaya gelen cenaze arabasının şoförü
Eskort kızın babasından başkası değildi.
Oda kendisine yardım eden polislere,
-Yazık olmuş yavruya, çok erken değilmi? Terk edilmiş bedenler diyarına gitmek için.
Diyerek Morga doğru yolu almıştı.
Gün ışığıyla camiden dönenler ve işe gidenlerin,
-Yaşanmaz bu şehirde söylemleri arasında, sürprizler ve hayal kırıklıklarıyla dolu yeni bir gün başlıyordu.