Atıf-0-18-Spastiklere(Armin'e)

İlk bahar yağmurları
Seni bekler yavrum benim
Getirdim iğde kokularını al kokla
Geceden yıldızları topladım
Güzel başına taç olsun

Bilmelisin ki; her sensizliğim
Kış üşümelerimdir
Hep bendesin yeşiller cümbüşünde
Senler bahar sevinçleriyle..

Yaşam pınarımsın canımda can
Geceler damıtır baş ucu sızımı
Göz ucu bakışımda kirpiğim titrer
Her gece nöbetlerim sürer
Yanar uykusuz gözlerim.

Mutlu sevincimsin bahar rüzgarında
Renklerin her biri senin güzelliğin
Kanat çırpar sende kelebekler
Biraz keyifsiz olduğunda
Kesilir elim,düşer kolum yüreğim kilitlenir

Ah çocuk; bilmiyorsun
Anlamayamıyorsun
Boş gözlerle bakıyorsun
Ama duyuyor hissediyorsun
Her dokunuş ahlarım yangında
Kokum, yavrum sarılışında
Nasılda yakalanırım bakışında
Sımsıcak akan göz yaşlarımla

Bak güneş açtı eski çocuk olalım
Hadi toparlan çıkalım sokağa
Al sopanı eline,çelik çomak oynamaya
Çember çevirelim misket oynayalım
Vur misketleri, dizlerimizi paralayalım

Oğlum Armin’im
Ahu güzelliğim
Baldıran çıplağı yalnızlığımda
Varsın yırtılsın karanlığın bağrı
Beni sende yaşat, sende yaşa…

(Sevgili şiir yürekler sohbetin getirisinde
bir dostun yaşamından kesiti anlık esinle sizlerle paylaşmak istedim.
sağlık sorunu yaşayan herkes adına olsun dost sevgi saygılarımla.

İşte böyle sevgili Armin’im
Sen dünyaya 2,5 aylıkken zihinsel engelli olarak geldin
Doğuşun mutlu buruk sevinçleriyle
Yürekler nasıl titreşti nasıl fırtınaya tutuldu..
Bu gün 12,5 yaşındasın ve bunca yaşam mücadelesinde
Seni en iyi şekilde varlığını yaşatmaya çalışmak
Bizler için her zorluğa göğüs gererek sürmekte..)

-Anne merhaba......çok teşekkürler...
bilirsin ki cok güzel ifade ettin...
ilk Armin yalnız engeli olmasının nedeni doktorların hatasından oldu...
ve ben Armin’le koşamam hiç bir zaman ama umutlarımı dile getirdin oda guzelll
umarım bir gün oğlum koşar başka çocuklar gibi...- Armin den çok uzaktayım...
ve bu bana bir mahrem iste... göz yaşlarımı tutamıyorum...-(annenin şiiri okuduktan sonra ki düşünceleri)