Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İÇ İÇE DUYGULARLA BEZENMİŞ BİR ŞİİR VE ANLATIMI ÇOK GÜZEL .
KUTLARIM AYDAN HANIM.YÜREĞİNİZE SAĞLIK.
SEVGİ VE SAYGILARIMLA
duygu yüklü bir şiir daha.
başarılarınızın devamını dilerim.
saygılarımla
'
Akarken avuçlarımdan düşler
Yaşam bu, yar da hüzünler
Dağılmışsa birde yürektekiler
Acı bir öykü, yüzümdeki izler…
Birleşmez nafile gayret boşa
Adem, gümüş kaplı son hatıra
Ve sevgi
Ati bir tebessüm değilse dudakta
Gözlerdeki yaşta
...................ulaşamadığım… AYDAN KÜLLÜCE
Birleşmez nafile gayret boşa
Adem, gümüş kaplı son hatıra
Ve sevgi
Ati bir tebessüm değilse dudakta
Gözlerdeki yaşta
...................ulaşamadığım…
TEBRİKLER AYDAN HANIM.
Giderken gerilere akan yıllar,
Bir mahsun hayal gibi el sallar
Ne düşler bilir beni, ne şiirler avutur
gün be gün ağardıkça şakaklar
bağrında ne acılar, ne sevdalar saklar..
Neye yarar sensiz doğacak şafaklar
beni ancak ebediyetler paklar..
Bir geçen yıllara, bir önümdeki yıllara baktım. Bir de bu güzel şiire daldım girttim.sonunda yorum diye yukarıdaki dizeleri yazabildim...
Ati Bir Tebessüm Değilse
Kırık bir ayna elimde
Hani bakınca dağınık hayalde
Yansırcasına buruk kalbe
Bakar gözlerde param parça...
Duygular sarılmışçasına sırlara
Dokundukça sevi parçalanışına
Toplamaya çalışan ruhum
Kan ağlardı damla damla…
Akarken avuçlarımdan düşler
Yaşam bu, yar da hüzünler
Dağılmışsa birde yürektekiler
Acı bir öykü, yüzümdeki izler…
Birleşmez nafile gayret boşa
Adem, gümüş kaplı son hatıra
Ve sevgi
Ati bir tebessüm değilse dudakta
Gözlerdeki yaşta
...................ulaşamadığım…
..........
BAZEN EN ZOR AN....
BİR TEBESSÜMLE VEDALAŞMAKTIR...
KUTLARIM SİZİ..
DUYGU YOĞUNLUĞU ÇOK YÜKSEK BİR ANLATIM..
Ati Bir Tebessüm Değilse
Kırık bir ayna elimde
Hani bakınca dağınık hayalde
Yansırcasına buruk kalbe
Bakar gözlerde param parça...
Duygular sarılmışçasına sırlara
Dokundukça sevi parçalanışına
Toplamaya çalışan ruhum
Kan ağlardı damla damla…
Akarken avuçlarımdan düşler
Yaşam bu, yar da hüzünler
Dağılmışsa birde yürektekiler
Acı bir öykü, yüzümdeki izler…
Birleşmez nafile gayret boşa
Adem, gümüş kaplı son hatıra
Ve sevgi
Ati bir tebessüm değilse dudakta
Gözlerdeki yaşta
...................ulaşamadığım…
11.05.2007 İstanbul
Aydan Küllüce
işte şiir budur dedirtmek istercesine.başka söze ne hacet dercesine.bence tek kelime HARİKA.
KUTLARIM ARKADAŞIM.HER ZAMAN Kİ GİBİ KALEMİNİ VE O KALEMİ BU HALE GETİREN YÜREĞİNİ.
DUYGULARIN HEP ÇOŞSUN KALEMİNLE YAŞASIN.
SEVGİLER YÜREĞİNE.
İŞTE BİR TANE DAHA.. ARKADAŞIM SENİN ŞİİRLERİ OKURKEN HER DEFASINDA SANKİ BİR BAŞKA ŞİİR OKUYORUM.DUYGU İÇİNDE DUYGU. NASIL BECERİYORSUN BİLEMİYORUM AMA ELİNE SAĞLIK ÇOK GÜZEL YAPIYORSUN.DUYGULARI SARIP SARMALIYORSUN BİRBİRLERİNE VE HARİKA ŞİİRLER ÇIKIYOR ORTAYA.SANIRIM BUDA SENİN ÖZELLİĞİN.GENEL OLARAK DİYORUM.ŞİİRLERİNİ DİKKATLİ OKUMAK LAZIM,YUMAK OLMUŞ DUYGULARIN UCUNU YAKALAMAK ÖNEMLİ.GERİSİ KOLAY ÇEKTİKÇE AKIYOR DUYGULARIN.KUTLARIM SENİN YÜREĞİNİ.BENCE BU BAŞARIDIR İŞTE VE DEVAM ETMELİSİN.KALEMİNE YÜREĞİNE SAĞLIK.SEVGİLERİMLE.
çok güzel bir çalışma olmuş şairim kutlarım.
Ve sevi
Ati bir tebessüm değilse dudakta
Gözlerdeki yaşta
...................ulaşamadığım…
...
Giymeden
O son beyaz örtüyü
Neyin kaldı bekletecek?
Dilerim mutlu bir tebessüm olur ati dudaklarda...
Bu şiir ile ilgili 16 tane yorum bulunmakta