Ateşle Yıkanır Zaman

Salı

Uzanıp, düştüğüm yerde
Yerleşir tene muğber bir seğirme
Densiz acılar çıplak salınır ömürde

Gün Çarşamba

Döndükçe kendine başın ateşi
Karınca kıskacı sanki dudak
Çoğalırken karanlığın koynunda
Tutuşur çırpınan etin sancısı

Her şey ne yakın,
Kapılar boyunca yalnızlık ağrısı

Her şey ne çok uzak,
Bir sen değilsin yıllar sonra hala yabancı

Hep teklifsiz geliyor Perşembe

Akşamlar sürükleyip götürüyor günü
Gölgesi dokunuyor ıhlamur ağacının ağrıma
Diyor ki hışırtısı yaprakların; aşkla soyun

Örtünüp düşleri sevişmek vardı ya doyasıya
Gece su üzerimde, günahsız/ korkusuz
Ah benim küçülen ellerim…

Cuma'' nın yoksunuyum

Utancın eksilirken, sırrına bakma yüzünün
Bil kova kova gelecek Cumartesi
Gecesinde çatlayacak susuzluktan
Ellerimde ateş böcekleri

Eğlenme zamanı emanetin
Büyüt gözlerinin güzelliğini
Vakitsiz açan akşam sefasıyla
Yine dökül güz ömrün uzun bekleyişini

Pazar

Doymadan büyüyen soluğun tadına
Gelmekle gitmek arasında
Sen olacağım ya kalan ardına
Öldürüp dönerken içimi gün doğumuna
Gelip geçeceksen bir Pazar/ ertesine
Gelme uyandırıp gideceksen birini düşler gibi

Çoktan ağladı camları göz pencerelerimin,
Yeniden döküp ateş fırtınasını üzerime/... gitme...

AsyaGülgünÖzkan/
sıfırsekizsıfıraltıikibinyedi