Ateşin Hüznü Şiiri - İbrahim Kılınç

Mutluluk denilen obje,anladıkki kaderde yok,
Alıştık artık rutine,neşede yok kederde yok.
Bazen meltem bazen bora,iyilikler geçmez hora,
Alıştık artık rutine,neşede yok kederde yok.

Bizde sır çok saklıyoruz,sıramızı bekliyoruz,
Günü güne ekliyoruz,zaman zaman tekliyoruz,
Kimisine ceza verip,kimisini aklıyoruz,
Alıştık artık rutine,neşede yok kederde yok.

Sular yaban seller yaban,olmuş bize yeller yaban,
Gülizarda güller yaban,bağlamada teller yaban,
Yola çıksak yollar yaban el uzatsak eller yaban,
Alıştık artık rutine,neşede yok kederde yok.

Yinemi düştü çenemiz,konuşuruz abuk sabuk,
Zaman bazen geçmek bilmez,bazende geçer ne çabuk,
Dünyaya mı benziyorum,içim ateş dışım kabuk,
Alıştık artık rutine,neşede yok kederde yok.