Ateşin de sınavıdır bu Şiiri - İlyas Kaplan

adanmış bir ruhun ateş önünde yanışıdır ammar
beden kaygılarından ruhunun ufuklarına doğru yürüyüşüdür
hüznüyle derdini yüreğine gömen ammarca direnişin sınavıdır

ateşi görür
tıpkı ibrahim gibi
ateşin söndürülmesi yolunda istekte bulunmaz
bilir ki ammarın sınavı olduğu kadar
ateşin de sınavıdır bu
bilir ki ateşin ammar ile sınanmasıdır bu

bilir ki haset yangınlarının gül tenine temasıdır bu
bilir ki ateşi gül eyleyen ibrahim hatırının
yeni varisleridir ammar
bilir ki ateş ibrahim’le sınanıncaya kadar
serin ve selim olmayı öğrenemeyecektir
bilir ki taş musa’nın asasıyla sınanmadan
katılığını unutamayacak
yumuşamayı bilemeyecektir

bilir ki ateşleri söndüren
yangını utandıran
bir serinlik
bir selamet şahitliğine ihtiyacı vardır dünyanın
Allah’ın canlara müşteri olduğu bu pazarın
en kıymetli metaıdır yasir ile sümeyyenin kanı
alışveriş başlasın ki
biricik müşterinin Allah olduğu kutsiler pazarı açılsın
siftah edilsin ki
Allah hatırına yeni canların alınmasına şaşılmasın

her yer gözyaşlarıyla ıslanmış hatıralarla dolar
kaç beyhude rüzgarla savrulur düşleri sümeyyenin
kaç güneşle kurur gözyaşları yasirin
kim bilir hangi zamandan gelendir yaşananlar
belki de eski bunun için bu kadar muteber
ekmek istersen ekmek
su istersen su
derinden bir nefes çek
o vakit

cennet böyle mi kokar bilmiyorum.
iliklerine kadar hissediyorlar o kokuyu
toprağa ayak basarlar
kan düşer toprağa

her biri yere ve göğe ant içmiş
yakılan ateş elbet yolunu bulacak
bu dava dünyanın dört bir yanına dağılacak
farklı şehirlere yeni büyük mücadeleler için
kimi de şehit olacak
yerlerini yeni yasirler, yeni sümeyyeler alacak
islam sancağı elden düşmeyecek
rüzgar ne kadar sert eserse essin
ateş yakılmak istenildiğinde
yakılabileceğini öğrendiler
yürekleri volkan gibi kaynıyor artık

hareket kabiliyetimizi kısıtlayan bu küflü ezikliği
atmanın tam vakti şimdi
artık herkesin birer yasir olma vakti
artık sıcak yorganlarımızdan
yumuşak yastıklarımızdan vazgeçmenin zamanı
eskiden olduğu gibi rıhle medeniyetine dönmenin vakti
çantamızı sırtımıza alıp yola çıkmanın vakti
artık her birimiz için
birer yasir olma vakti

yüreklerini teslim alalım karlı şehir sokaklarının
kalbi buruk zamanlarda şafaklar sökmez olsun
yalnızca kendi hüzünlerimizin iksirinden içelim
alacalar üşüşmeden sabaha
çıldıran ayrılık rüzgarları sarınca havayı
Allah adıyla kıyametler devşirelim gönüllerden
her gece
hızla dönmeye programlanmış
sahillere konmuş birer deniz feneri gibi
aydınlatsın enginlerimizi

var mısınız ey müslümanlar
yaşıyor musunuz
islamı ayakta tutan siz değilsiniz
islamı ayakta tutan işte o yasirler ,sümeyyeler
bizler sistemin içinde
bir gün fark edileceğiz
veya yok olacağız

ey izzeti için yemin etmiş ruhlar
ey inancı uğruna yaşayan yürekler
çünkü korkağız
çünkü beş para etmez adamlarız
çünkü ammar gibi değiliz.
çünkü yasirler gibi değiliz.
çünkü sümeyyeler gibi değiliz
ya fetih ya şehadet
diyebilecek kadar cesur değiliz

git dediler
onlar gittiler cenneti bakiye
şehitlerimiz
uzun bir yolculuğa çıktılar
onlar Rabbe doğru yürüdüler

“Allah yolunda öldürülenler için “ölüler” demeyin.
Hayır, onlar diridirler,
fakat siz bilemezsiniz”

redfer