Ateşi Yaksın Vedanın Şiiri - Rasim Yılmaz

Bir hoşçakala sığdırıyorum seni
öğlenin bir vaktinde
karlı günlerin soğuk yüzünde
esen her rüzgarda üşüdü ellerim
buz tutmuş senli yanlarımdan bi haber
hangi soğuk yokluğundan daha çok üşütür ki beni
her sözün diken gibi batsa da canıma
acımıyor ki diye haykırasım var sana

kimsesizliğin koynuna bıraktığından beri
ruhumun solmuş renkleri yansıyor yüzüme
ve kaybettiğim gülüşlerimi
aramıyorum artık yokluğunda

bir hatanın gölgesinde kaybettim seni
yüreğimi esir alan gözlerin
hiç yağmurlara mesken olmaz mı?
toz duman
fırtına boran
kış kıyamet
her mevsim güz yüreğim

çamura bulandı artık umutlar
ve elimde kalan pişmanlıklar
bir ömür senden yadigar kalan
içimde senin hasretin saklı olsa da
isyanlarım parçalıyor ruhumu
ağır ağıtlar yakıyorum ardından
hissetmeyen yüreğine aşk olsun

gözlerinde alayım bari son nefesimi
gözlerin olsun yüreğimin mimi
ateşi yaksın vedanın
hem seni hem de beni
aşkı anlamayan gönlüne aşk dolsun
çiselesin yağmurlar yanaklarına
olacaksa sonum gözlerinden olsun...

25.12.2013