Ateş Yanığı Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Mevsimleri yitik bir zamanda
İçimizi saran bir dağ öfkesi
Bir ateş yanığıdır
Munzur’un
Kandilin
Ağrı’nın büyüklüğü kadar
Ey sevdalım gel konuşalım
Zaman bize hazan mı bahar mı? Hiç sorun değil

Gizlimiz, saklımız yok her şeyimiz aşikâr bizim
Yüzü yırtılmış topraklar
Vurgun yemiş yürekler
Alnı terli, elleri nasırlı
Emekçiler
Aleviler
Kürtler
Türkler
Sosyalistler
İşçiler-köylüler
Gelin acımızı, derdimiz paylaşalım
Yaşam uğruna verilen canlara ağıtlar yakılırken

Yıllardır evimize, ocağımıza ateş koyanlar
Kahpece bizi sırtımızdan vuranlar
Biz ne Erim’leri
Ne Evren’leri
Nede Tansu’ları taktık
Tanklarınız
Toplarınız
Mayınlarınız
Turancılığınız, hükümdarlığınız sökmedi bize
Çünkü biz Mezopotamya’nın kadim halklarıyız

Yüz yıllardır bu coğrafyada zulme direndik
Kurşunları, acıları göğüsledik
Ne şahlığınız
Ne padişahlığınız
Nede sultanlığınız yok etmedi bizi
Çünkü güneşin doğduğu bu kutsal yerler bizim

Sizi çıyanlar, akrepler, kobralar
Can evimize
Zehir
Ağı kusanlar
Toprağa düşsek de
Yürüdük vahşetin, zulmün üstüne
Kızıl bir gelecek uğruna
Özgürlük sevdasına
Halklarla güçlendik biz
Varto, Mutki olsa da mezarımız devrimdir panzehrimiz

04.07.2015
İstanbul