Ateş yakar ancak düştüğü yeri,
Acılar gözyaşın olup süzülür.
Bakışlarındaki elem, kederi,
Sanma ki başkası anlar, üzülür.
Alnına yazılan kötü kaderi,
Değiştirmek için kuvvetin mi var?
Kader mahkûmusun o günden beri,
Ne kadar haykırsan sesin kim duyar?
Yalnızlık arkadaş, geceler sırdaş,
Derdini dinleyen başka kimin var?
Acıyla inledin, döktün kanlı yaş,
Hâlini gelip de sordu mu o yâr?
Avare dediler, mecnun dediler,
Çektiğin acıyı hiç bilmediler
Tek başına kaldın hayat yolunda,
Kader mahkûmuydun, güldürmediler…
09.01.2021
Erman Ulusoy /KIRKLARELİ
Kayıt Tarihi : 3.8.2021 14:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!