Ateş Ve Su Şiiri - Celal Bahar

Yağmur olmuş yağıyorum,
Hiç görmediğiniz kadar,
Bardaktan boşalırcasına,
Toprağı delercesine,
Etrafı yıkıp,
Dağları önüme katarcasına yağıyorum.
Neye dokunsam yerinden sökülüyor,
Ağaçlar, taş binalar hepsi bir kâğıt misali sürükleniyor.

Şimşek olmuş çakıyorum,
Öncesinde hiç görmediğiniz kadar,
Alevler saçarcasına,
Düştüğüm yeri yakarcasına,
Geceyi aydınlatıp,
Güneşe meydan okuyorum,
Bana bakan gözler,
Baktığı anda kararıyor,
Tüm zalimler hep bir ağızdan, biz böyle öfke görmedik diyor.

Sen bir ateş diyordunuz ya hani,
Sevgili için ise tertemiz su,
Hani ateş ve su bir olmazdı,
Budur diyordunuz doğrusu,
Bende kendi ateşimden şimşek yaptım, yağmurumu ise ona dost…
Hem yakıyor, hem söndürüyorum, ikimizde aynı bulutun yavrusu.
Yaradan dilerse ateş suda da yanar, olmaz hikmetinin sorgusu.

Şimşek olmuş çakıyorum,
Nerede bir yangın çıksa kendimden biliyorum.
Anında yağmur olup yağıyorum,
Kendi yangınımı yine kendi yağmurumla dindiriyorum.
Ey sevgili bu cihan bize dar, sende gel zira ben gidiyorum.