Ateş Ve Kadeh Şiiri - Ali İhsan Soyaslan

Sessiz bir gecenin ortasıymış ayrılık
Ne bir damla ışık var ne de güzel gözlerin
Zaman ilerlemiyor ki gecede kaldık
Artık aklımdan çıkmayacak sözlerin

Üstünde eski bir palto kalmıştır
Yağmurlarla ıslanan yoksul şehrimin
O şehir valığınla ısınmaktadır
Ve seni sevmektedir kendinden emin

Mevsimidir özlemin az daha sabret
Ölmek zamanı değil yaşamak çağındayım
Ne yazık ki kaderin gözlerinde ihanet
Limanıma demirleyen hasretin kucağındayım

En güzel gecemin sabahındasın
Ellerin çok uzaklarda kalmış olsa da
Sen ki boyun eğmenin günahındasın
Aşkın hayata başkaldırış olsa da

Yalnız şiirlerdir benim mekanım
Akşamlar bir bardak hüzündür bana
Dökülmese güllere her damla kanım
Kırmızı gül bu kadar benzemez sana

Renkleri de unuttum karanlıkla beraber
Bu hırçın deli gece bir yangın gecesiydi
Yüreğimi kafesinden söktün bu sefer
Bu gece yıldırımlar çığlığımın sesiydi

Artık her şeyi unuttum iki şey asla
Bir kadehtir kızıl bir ateştir kara
Gözlerinden sözlerime düştü ateş ve kadeh
Bir kanlı hançere dönüştü ateş ve kadeh
Döne döne göğsüme girdi ateş ve kadeh
Acımasızca ruhumu kemirdi ateş ve kadeh
Bir zamanlar bir hayal düştü ateş ve kadeh
Bir zamanlar bir tatlı gülüştü ateş ve kadeh
Şimdi yaşarken ölmenin tadıdır ateş ve kadeh
Şimdi sonsuz bir aşkın adıdır ateş ve kadeh