Ateş Topuklu Kadın Şiiri - Mesut Asanakut

Yürüdü,
karanlıktı yolu.
Savurmuştu gece küllerini.
Bekleyiş ölümdü
ve umut sancılarıydı bekleyişlerinin
Zemheri taşırdı omuzlarında,
yağmuru içmişti -taşırdı- gözleri.
Her adımında bir günah doğuyordu
ve iz sürerdi ardı sıra ihanetleri, aldanışları.
Rüzgarı iniltiydi, haykırıştı,
topukları cehennem ateşi
ki her adımında yanardı geçmişi.
Yağmura inat,
yürüdü ateş topuklu kadın.
Topukları altında yanan geçmişine inat
boğuldu geleceği heyhat,
yürüyordu ateş topuklu kadın.
Bir dua süzülüyordu avuçlarına
yanan geçmişi,
boğulan geleceği
ve ince bir çizgi.
Karanlığı -göğü- delerdi gözleri
her şeye inat,
umarsız, apansız yaşıyordu 'şimdiyi'
Yürüdü ateş topuklu kadın...